شد. میزان اسیدیته نیز در بین تیمارهای اعمال شده تغییرات معناداری نداشت. اما هدایت الکتریکی در تیمار آب شور به میزان 17. 57 دسی زیمنس بر متر سطحی و حدود 5. 5 دسی زیمنس بر متر در لایه عمقی بوده است. این اختلاف بسیار زیاد بین دو عمق در این تیمار نمایانگر روند کاهشی هدایت الکتریکی از سطح به عمق میباشد و این روند در تیمارهای آب لبشور و پساب ثابت بود.

تقطیر غشایی روش جداسازی بر پایه انتقال بخار توسط گرادیان فشار بخار در دو سوی غشای آب گریز با حفره های میکرونی است. این فناوری به دلیل دما و فشار عملیاتی پایین و عدم حساسیت به غلظت آلاینده جریان ورودی برای نمک زدایی آب های فوق شور عملکرد مناسبی دارد. در این مقاله با استفاده از مدل انتقال حرارت بر پایه عدد ناسلت و مدل انتقال جرم بر پایه مدل گاز داستی، تقطیر غشایی تماس مستقیم برای نمک زدایی آب همراه نفت با شوری 100000 mg/L بررسی شده است. با افزایش شوری از 35000mg/L تا 100000 mg/L تنها %10 درصد از میزان محصول کم شده که با افزایش دمای خوراک و دبی جریان خوراک و محصول و کاهش دمای محصول قابل بازیابی است. برآورد اقتصادی برای واحدی با ظرفیت 11000 بشکه آب همراه در روز نشان می دهد هزینه همتراز شده آب تولیدی با این روش برابر 1, 95 $/m3 است که رقم مناسبی برای آب های فوق شور محسوب می شود.

تخلیه پساب شور سایت های نمک زدایی در محیط های دریایی، یکی از چالش های مهم زیست محیطی است. طراحی بهینه و مناسب سیستم تخلیه پساب یک روش کارآمد برای کاهش اثرات زیست محیطی آب شیرین کن ها می باشد. مدل عددی CORMIX ابزاری مفید و کارآمد است که توانایی شبیه سازی رفتار پساب شور جهت بررسی و کنترل محدودیت های زیست محیطی می باشد. در این مطالعه، این مدل برای شبیه سازی تخلیه جت پساب شور تک مجرایی در محیط های دریایی با جریان راکد و پویا مورد ارزیابی قرار گرفت. در مجموع با در نظر گرفتن دو متغیر مهم سرعت تخلیه (u0) و قطر نازل (d)، حدود 90 شبیه سازی برای محیط راکد و 90 شبیه سازی برای محیط پویا انجام شد. طبق نتایج، پارامترهای انتشار جت و نرخ رقیق سازی آن نسبت به تغییرات سرعت تخلیه حساستر از قطر نازل می باشند، بنابراین برای کنترل رفتار جت و رسیدن به بازه فرود چگال مطلوب در طراحی ها، بهتر است u0 تغییر داده شود. به طور کلی نتایج مدل CORMIX برای تخلیه پساب شور در محیط راکد همواره نسبت به نتایج آزمایشگاهی دست پایین تخمین زده می شوند و اعمال خطای شبیه سازی در طراحی ها ضروری می باشد. در محیط پویا، برای اطمینان از نتایج مدل، باید همواره رابطه بی بعد ur. Fr>0. 2 برقرار باشد. بنابراین برای برقراری این رابطه در محیط هایی که نسبت سرعت محیط به سرعت تخلیه (ur) پایین است، می توان با کاهش قطر نازل، میزان ur. Fr را افزایش داد.

عمده ترین پساب صنایع نفت و گاز، آب همراه آن است که تصفیه آن به منظور کاهش حجم و فراهم کردن شرایط مناسب برای کاربردهایی همچون کشاورزی مورد توجه است. از آنجا که فناوری های غشائی نقش مهمی در جداسازی ترکیبات محلول و قطرات روغن امولسیونی دارند، از فرایند غشایی اسمز مستقیم (FO) برای کاهش حجم این پساب استفاده شد. این فرایند، با استفاده از غشای تخت سلولزی تجاری در یک سامانه آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. شار آب در غلظت های مختلف شوری و نفت سنجیده شد و مورفولوژی و آبدوستی غشا پس از شار آب مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد با افزایش غلظت نمک های معدنی معمول در آب همراه، از صفر تا 20 میلی گرم در لیتر، شار آب از 11 به 6/6 لیتر در مترمربع در ساعت کاهش یافت. این کاهش به دلیل افزایش فشار اسمزی خوراک است. در حضور 1000 و 3000 میلی گرم در لیتر نفت در خوراک آب دیونیزه، افزایش ویسکوزیته و چسبیدن قطرات نفت بر سطح غشا باعث کاهش 12 و 15 درصدی شار آب نسبت به شار آب دیونیزه شد. با اضافه کردن نفت به آب همراه با غلظت های مختلف نمک، کاهش بیشتر شار آب مشاهده شد که این کاهش به دلیل افزایش فشار اسمزی خوراک و همچنین تغییر شرایط امولسیون نفت-آب در حضور نمک بود. حضور نمک باعث افزایش کشش سطحی محلول و در نتیجه انعقاد قطرات نفت و گرفتگی بیشتر در غشا شد که در زمان های طولانی منجر به کاهش شار می شود.

کارخانه های آب شیرین کن عسلویه یکی از منبع های مهم تامین آب شرب این منطقه هاست. یکی از این کارخانه ها در این پژوهش بررسی شده است. پساب یا شورابه این کارخانه به صورت سطحی در ساحل خلیج فارس تخلیه می شود و باعث افزایش 16 درصدی غلظت نمک سیال محیط در فاصله 200 متری از محل تخلیه می شود. در این پژوهش، با استفاده از مدل های CORMIX و VISJET به بررسی پیش فرض های مختلف تخلیه پساب این کارخانه، به منظور دستیابی به بهینه ترین روش تخلیه از لحاظ میزان رقیق سازی و قانون های زیست محیطی پرداخته می شود. برخورد جت خروجی از تخلیه کننده های مایل مستغرق به سطح آب باعث کاهش میزان رقیق سازی می شود و به همین دلیل استفاده از این نوع تخلیه کننده ها در عمق های کم دریا مناسب نیست. در صورت استفاده از تخلیه کننده مستغرق تک مجرایی با زاویه 0، 30 و 60 درجه (به ترتیب در عمق های 1، 5 و 9 متر)، غلظت نمک سیال محیط در فاصله 200 متری از محل تخلیه به ترتیب 4/9، 2/2 و 5/1 درصد افزایش خواهد یافت. افزایش خروجی ها و استفاده از تخلیه کننده چند مجرایی باعث کاهش ارتفاع صعود بیشینه (ماکزیمم) جت، فاصله افقی نقطه برخورد پساب به زمین از تخلیه کننده و سرعت خروجی پساب می شود. در صورت استفاده از تخلیه کننده چندمجرایی مایل بازاویه تخلیه 60 درجه و با شمار 10 خروجی در عمق 8/3 متری برای تخلیه پساب این کارخانه آب شیرین کن عسلویه، غلظت نمک سیال محیط در فاصله 200 متری از محل تخلیه تنها به میزان 8/0 درصد افزایش می یابد و این گزینه از لحاظ زیست محیطی بهترین گزینه برای تخلیه پساب این واحد صنعتی است.

با کاهش منابع آب در دشت مرق اصفهان مشکل شور و سدیمی شدن خاک ها تشدید شده است؛ به طوری که بخش هایی از اراضی این منطقه بدون استفاده رها شده اند. با توجه به کمبود منابع آب، امکان استفاده از پساب فاضلاب شهری بهارستان برای آب شویی و اصلاح این اراضی مطالعه و ارزیابی شد. به این منظور تیمارها، 60 سانتی متر منابع آب گوناگون شامل آب چاه منطقه، پساب فاضلاب شهری بهارستان در یک مرحله، پساب فاضلاب در شش مرحله، تناوب آب چاه و پساب در شش مرحله، مخلوط آب چاه و پساب در شش مرحله و شاهد (بدون آب شویی) در قالب طرح فاکتوریل با 5 تکرار در نظر گرفته شد. موثرترین تیمار، استفاده از 60 سانتی متر پساب در یک مرحله، شوری خاک را در سه عمق خاک به ترتیب از 26 به 6/4، 21 به 6 و 15 به 8/9 دسی زیمنس بر متر کاهش داد. سدیمی بودن خاک با اعمال همه تیمارها تا عمق 30 سانتی متری خاک به طور معنا داری کاهش یافت. در عمق 30-60 سانتی متری فقط تیمار 60 سانتی متر پساب در یک مرحله مقدار نسبت جذب سطحی سدیم خاک را به طور معنا داری کاهش داد. در این تیمار مقدار نسبت جذب سطحی سدیم خاک در عمق اول از 7/36 به 7/2 (92درصد) و در عمق دوم از 16 به 7 (56درصد) کاهش یافت. هیچ کدام از تیمارها نتوانستند مقدار نسبت جذب سطحی سدیم خاک را تا عمق 90 سانتی متری خاک به طور معنا داری کاهش دهند. به نظر می رسد علت آن، شست وشوی سدیم از لایه های بالاتر و انتقال آن به لایه های زیرین خاک باشد.

از آنجایی که یکی از اهداف مهم در کشاورزی پایدار با توجه به بحران منابع آبی، افزایش بهره وری مصرف آب می باشد لذا استفاده از تکنیک هایی جهت رسیدن به این مهم ضروری است. با توجه به کمبود آب های با کیفیت، بیش از پیش استفاده از آب های نامتعارف مورد توجه است. به منظور بررسی اثر آبیاری با کیفیت های مختلف آب بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه کینوا رقم Titicaca در سال 1396-97 آزمایشی در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا گردید. این تحقیق بر پایه طرح کاملاً تصادفی و با 3 تکرار در شرایط گلخانه ای و در گلدان اجرا گردید. تیمارهای مورد بررسی در این پژوهش شامل آب شهری، پساب استخر ماهی، پساب شهری و آب شور بود. نتایج نشان داد که تیمار مورد بررسی بر تعداد برگ، وزن تر و خشک اندام هوایی، قطر ساقه، شاخص سبزینگی و سطح برگ در سطح احتمال یک درصد معنی دار بوده، ولی بر ارتفاع بوته و تعداد شاخه فرعی در سطح 5 درصد معنی دار بود. در این تحقیق نتایج نشان دهنده اثر منفی شوری بر روی کلیه صفات مورد بررسی بود، از طرفی استفاده از پساب استخر ماهی و پساب تصفیه شده شهری منجر به افزایش کلیه صفات شد.

کارخانه های آب شیرین کن، پساب به جای مانده از شیرین سازی آب را مستقیماً به دریا تخلیه می کنند، که بسیار شورتر از آب دریاست و باعث تخریب محیط زیست می شود. استفاده از تخلیه کننده های مناسب، یکی از مهم ترین روش ها برای کاهش آثار زیست محیطی پساب های مذکور است. بیشتر مطالعات انجام شده در این زمینه مربوط به تخلیه ی پساب چگال از نازل دایره یی است. در پژوهش حاضر، برای اولین بار با استفاده از مدل آشفتگی (RNG) εK- به شبیه سازی پساب چگال تخلیه شده از نازل های دایره، مثلث و لوزی پرداخته شده است. پساب به صورت مستغرق مایل و با زاویه ی تخلیه ی 60 درجه نسبت به افق در محیط آبی ساکن و پویا تخلیه شده است. باتوجه به نتایج به دست آمده، هر چه پساب به صورت صفحه یی از نازل خارج شود، ارتفاع صعود بیشینه ی جت و فاصله ی افقی نقطه ی برخورد پساب به زمین کاهش و در مقابل میزان رقیق سازی پساب افزایش می یابد. همچنین نتایج نشان داد میزان پخش در لبه ی داخلی جت به دلیل وجود بستر و اثر کواندا، کمتر از میزان پخش در لبه ی خارجی جت است.